O rasie

17.04.2015

Pobrane z http://www.zkwp.pl/zg/wzorce/101.pdf

Tłumaczenie na podstawie wersji angielskiej i francuskiej

Wzorzec FCI nr 101 BULDOG FRANCUSKI (Bouledogue Français) 

TŁUMACZENIE: ……………….., aktualizacja: Renata Berlińska

POCHODZENIE: Francja

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 03.11.2014

UŻYTKOWOŚĆ: Pies ozdobny i do towarzystwa KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9: Psy ozdobne i do towarzystwa.

Sekcja 1.1: Małe molosowate.

Nie podlega próbom pracy 

ZARYS HISTORII RASY: Prawdopodobnie, jak wszystkie dogowate i molosy z Epiru i Cesarstwa Rzymskiego, ten krewniak buldoga angielskiego, psów średniowiecznych Alanów i małych odmian francuskich ras dogowatych, znany dziś jako buldog francuski, jest wynikiem rozmaitych krzyżówek, przeprowadzanych przez zapalonych hodowców w robotniczych dzielnicach Paryża około roku 1880. W okresie tym właścicielami buldogów byli tragarze, rzeźnicy i wozacy paryskiego targowiska Les Halles; wkrótce jednak, dzięki swemu niezwykłemu wyglądowi i usposobieniu, rasa zjednała sobie względy arystokratów oraz artystów i stała się niezwykle popularna. Pierwszy klub buldoga francuskiego został założony w Paryżu w 1880 r. Pierwsze rejestracje miały miejsce w roku 1885, zaś wzorzec ustanowiono w roku 1898, tzn. w roku uznania rasy przez francuskie Société Centrale Canine. Pierwszego buldoga francuskiego wystawiono w roku 1887. Wzorzec, zmodyfikowany w latach 1931-1932 i 1948, został ponownie zredagowany w roku 1986 przez H.F. Reanta przy współpracy R. Triqueta (publikacja FCI w 1987 r.), następnie w roku 1994 przez Violette Guillon (publikacja FCI w 1995 r.) i ostatnio w roku 2012 przez komitet Klubu Buldoga Francuskiego

WRAŻENIE OGÓLNE: Typowy mały molos. Pies mocny w swej małej postaci, krótki, krępy, zwarty we wszystkich proporcjach. Szata gładka, nos zadarty, uszy stojące, ogon naturalnie krótki. Pies musi sprawiać wrażenie zwierzęcia aktywnego, inteligentnego, o dobrze rozwiniętej muskulaturze, zwartej budowie i mocnym kośćcu. Żadna cecha nie może zaburzać ogólnej harmonii w budowie i ruchu psa.

 WAŻNE PROPORCJE: Długość ciała mierzona od stawu barkowego do końca zadu jest nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Długość kufy stanowi mniej więcej 1/6 całkowitej długości głowy.

 USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: pies towarzyski, żywy, skory do zabaw, zaborczy. GŁOWA: Musi być mocna, szeroka i graniasta; skóra na głowie tworzy nieprzesadne, symetryczne fałdy i zmarszczki.

 

MÓZGOCZASZKA:

Czaszka: Szeroka, między uszami niemal płaska, czoło wypukłe. Wydatne łuki nadczołowe, przedzielone wyraźną bruzdą biegnącą między oczami. Bruzda nie może rozciągać się na czaszkę. Guz potyliczny słabo rozwinięty. Stop: Zaznaczony

TWARZOCZASZKA:

Głowę buldoga francuskiego charakteryzuje skrócenie części szczękowo-nosowej oraz nieznaczne do umiarkowanego nachylenie grzbietu nosa ku tyłowi, przez co nos jest nieco cofnięty i zadarty.

Nos: Czarny, szeroki, cofnięty; nozdrza szeroko rozwarte i symetryczne, skierowane skośnie ku tyłowi. Zarówno cofnięcie nozdrzy jak i zadarty kształt nosa muszą jednak umożliwiać normalne oddychanie przez nos. 

Kufa: Bardzo krótka, szeroka, z koncentrycznymi, symetrycznymi fałdami.

Wargi: Grube, nieco luźne i czarne. Górna warga łączy się z dolną w jej środkowej części, całkowicie zakrywając zęby. Profil górnej wargi jest opadający i zaokrąglony. Język nie może być widoczny jeśli pies nie jest pobudzony. 

Szczęki/Uzębienie: Szczęki szerokie i mocne. Żuchwa jest wysunięta przed górna szczękę i wygięta ku górze. Łuk dolnych siekaczy jest zaokrąglony. Szczęka nie może być skrzywiona ani skręcona. Odległość między łukiem górnych i dolnych siekaczy nie jest ściśle określona; istotne jest schodzenie się warg w taki sposób, aby całkowicie zakrywały zęby. Dolne siekacze są wysunięte przed górnymi. Siekacze i kły powinny być właściwie wykształcone. Pożądany jest komplet zębów w zgryzie.

Policzki: Dobrze rozwinięte. 

Uszy: Średniej wielkości, szerokie u nasady i zaokrąglone na końcach. Osadzone wysoko na głowie, ale niezbyt blisko siebie, noszone prosto. Otwór słuchowy skierowany ku przodowi. Skóra uszu musi być delikatna i miękka w dotyku.

SZYJA: Krótka, mocna, lekko wygięta, bez łałoku, rozszerza się w kierunku łopatek. 

TUŁÓW:

Górna linia: Wznosi się stopniowo, ale nie przesadnie, od kłębu do lędźwi. Tego typu ukształtowanie linii grzbietu, określane jako grzbiet karpiowaty, jest typowe dla rasy.

Grzbiet: Szeroki, muskularny, mocny i stabilny.

Lędźwie: Krótkie, szerokie i wysklepione

Zad: wyraźnie opadający

Klatka piersiowa: Cylindryczna i głęboka (sięgająca nieco poniżej łokcia); określana jako beczkowata, z mocno wysklepionymi żebrami,. Przedpiersie szerokie, widziane z przodu ma kształt kwadratu.

Linia dolna i brzuch: Brzuch podciągnięty lecz nie przesadnie podkasany

OGON: Naturalnie krótki, idealnie- wystarczająco długi, by zasłonić odbyt, nisko osadzony, raczej prosty, gruby u nasady i zwężający się stopniowo ku końcowi. Dopuszczalny jest ogon skręcony, zawinięty, załamany lub dłuższy, lecz nie sięgający poniżej stawu skokowego. Ogon, nawet w ruchu, nie przekracza linii poziomej grzbietu.

KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE:

Wygląd ogólny: Widziane z boku i z przodu – ustawione pionowo i równolegle.

Łopatki: Ustawione mocno ukośnie.

Ramię: krótkie, grube, muskularne, lekko wygięte.

Łokcie: osadzone blisko ciała i ściśle przylegające.

Przedramię: krótkie, proste i muskularne.

Nadgarstki: Mocne i krótkie. 

Śródręcze: Krótkie, widziane z boku ustawione nieco skośne.

Łapy: Małe, okrągłe i zwarte, tzw. kocie łapy, odstawione lekko na zewnątrz. Palce zwarte, pazury krótkie, grube i czarne. 

KOŃCZYNY TYLNE:

Wygląd ogólny: Kończyny tylne mocne i muskularne, nieco dłuższe niż przednie, co powoduje uniesienie zadu. Nogi, widziane z boku i z tyłu, ustawione prosto i równolegle.

Uda: Muskularne i mocne.

Stawy skokowe: położone dość nisko, nie nazbyt ukątowane ani przesadnie strome.

Śródstopie: mocne.

Tylne łapy: Okrągłe, zwarte, nie skierowane do środka ani na zewnątrz. 

SKÓRA: napięta.

SZATA: WŁOS: Gładki, przylegający, lśniący i miękki, bez podszerstka.

MAŚĆ: jednolicie płowa lub płowa pręgowana, ewentualnie z białymi znaczeniami. Umaszczenie bez znaczeń, ewentualnie z małą ilością bieli:

Pręgowane: umaszczenie płowe z umiarkowanym poprzecznym ciemnym pręgowaniem, tworzącym „tygrysi” wzór. Mocne pręgowanie szata nie może całkowicie przesłaniać podstawowego płowego umaszczenia. Możliwe występowanie czarnej maski. Dopuszczalne niewielkie białe znaczenia.

Płowe: umaszczenie jednolite, od jasno- do ciemnopłowego, z możliwym rozjaśnieniem spodnich partii ciała. Czarna maska może występować lub nie, jednak preferowane są osobniki z maską. Możliwe jest występowanie niewielkich białych znaczeń. 

Umaszczenie z umiarkowaną lub dużą ilością bieli:

Pręgowane z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane są nieliczne plamy pigmentu na skórze.

Płowe z umiarkowaną lub dużą ilością bieli: biel rozmieszczona równomiernie na całym ciele. Tolerowane jest występowanie nielicznych plam pigmentu na skórze. Nos musi być zawsze czarny, niezależnie od koloru szaty, nigdy brązowy lub błękitny. Osobniki całkiem białe, z czarną oprawą oczu i czarnym nosem są dopuszczalne, ale niepożądane ze względu na ryzyko głuchoty. 

WYSOKOŚĆ I MASA CIAŁA:

Wysokość w kłębie:

Psy: 27-35 cm

Suki: 24-32 cm 

Dopuszczalne jest odchylenie o 1 cm powyżej lub poniżej podanych wymiarów.

Masa ciała:

Psy: 9-14 kg

Suki: 8-13 kg

U osobników typowych dla rasy dopuszczalna jest masa ciała większa o 500g. 

  Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od ich nasilenia oraz wpływu na zdrowie i komfort życia psa.

•  Intensywna wyrażone cętkowanie u osobników pręgowanych z białym
•  Intensywne cętkowanie u osobników płowo-białych
•  Ciemna pręga biegnąca wzdłuż kręgosłupa u osobników płowych
•  Białe skarpetki u osobników pręgowanych i płowych
•  Jasne pazury

WADY POWAŻNE:

•  Przesadnie wyrażony typ rasy
•  Kufa zbyt długa lub przesadnie krótka
•  Język widoczny przy zamkniętym pysku
•  Jasne oczy
•  Pozioma linia grzbietu na odcinku od kłębu do lędźwi
•  Niedostateczna pigmentacja warg, nosa i powiek, których obwódki nigdy nie mogą być całkowicie pozbawione pigmentu.
•  Zgryz cęgowy 

WADY DYSKWALIFIKUJACE:

•  Agresja lub nadmierna nieśmiałość
•  Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości powinien zostać zdyskwalifikowany
•  Brak typu: niedostateczne wykształcenie cech charakterystycznych dla rasy, przez co pies odbiega wyglądem od innych         przedstawicieli rasy.
•  Nozdrza całkowicie zamknięte.
•  Skrzywienie lub skręcenie szczęk, powodujące, że język jest stale widoczny.
•  Siekacze żuchwy położone za siekaczami szczęki.
•  Stale obnażone kły przy zamkniętym pysku.
•  Różnobarwne oczy (heterochromia)
•  Kolor nosa inny niż czarny
•  Uszy nie noszone prosto
•  Brak ogona (anuria) lub ogon wrośnięty
•  Szczątkowe palce na kończynach tylnych
•  Przeprosty w stawach skokowych 
•  Szata długa, szorstka lub wełnista
•  Umaszczenie inne niż podane we wzorcu, a w szczególności czarne, czarne z płowymi znaczeniami (czarne podpalane) oraz wszelkie odcienie rozjaśnionej czerni, zarówno z białymi znaczeniami jak i bez znaczeń.
•  Wzrost i masa ciała wykraczające poza granice przewidziane wzorcem.
•  Upośledzenie oddychania
•  Głuchota.

Uwaga:

- Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

- Do hodowli mogą być użyte jedynie sprawne fizycznie i zdrowe psy, o budowie typowej dla rasy.